İdeal Ebeveynlik Nedir?

İdeal ebeveynlik

Sorunsuz bir ilişki kurmak değildir.

Yap-boz - yap-boz diye gider.

Bunun sebebi karşımızda bizden ayrışmış, kendi kimliği, duyguları ve algıları olan bir bireyin oluşuyor olmasıdır. Ben yaparım o nasıl algılar bilemeyebilirim. Ben iyi zannederim o kötü hisseder. İşte bu ayrışmadır. Bu durumu kabullenen ebeveyn çocuğundan ayrışmış ebeveyndir. Aksi halde, çocuğunu kendi uzantısı olarak görme yanılgısı söz konusudur. Ben ne hissedersem o da aynısını hisseder.

Onun duygu ve davranışlarının,  her zaman öngörebilir olduğunu düşünmek, bireyselliğini görmemek demektir.

Örneğin;

Huzurlu ve sakin bir çocuğun, birlikte oyun oynayalım teklifine red cevabı veren ebeveyninin  “ şimdi istemiyor” düşüncesi ile optimal düzeyde bir kırılma yaşamasına rağmen; stres düzeyi yüksek çocuğun duygusu “sevilmiyorum” a kadar gidebilir.

Amacımız her çocuk için  standart bir yol bulmak olmamalı; çocuğun stres düzeyini anlamak, ebeveynlerini nasıl algıladığı ve yorumladığını keşfetmek olmalıdır.

Komşunun çocuğu “tamam” derken senin çocuğun kendini yere atabilir “hayır” ı duyduğunda. Bu senin kötü anne/baba olduğunu gösterir mi?

Peki ya çocuğunun problemli olduğunu?

Çocuğumun nerede olduğu ve o baktığı yerden nasıl göründüğümü öğrenseydim nasıl olurdu?

Çünkü stresliyken biz de dünyayı mutlu olduğumuz zamanki gibi görmeyiz. Göremeyiz…